fot. Sołectwo Bujaków. Nad Dachami

Bujaków leży na północnych stokach Beskidu Małego i Pogórzu Śląskim, nad potokiem Węgierka. Sąsiaduje z Kozami, Kętami i Kobiernicami. Powierzchnia Bujakowa to 649 ha. Od nazwy wsi wziął się zapewne Bujakowski Groń, którego całkowicie zalesiony szczyt leży w pobliżu szlaku z Hrobaczej Łąki do Zapory  Porąbka. Wznoszący się 749 m n.p.m. Bujakowski Groń, to góra w północnej części Grupy Magurki Wilkowickiej w Beskidzie Małym. Znajduje się ona w jej głównym grzbiecie wznoszącym się na zachodnich brzegach Soły i jest najdalej na północ wysuniętym szczytem tej grupy. Grzbiet góry zakręca w kierunku południowo-wschodnim i poprzez Zasolnicę opada do doliny Soły. Właśnie między podnóżami Zasolnicy i Góry Żar wybudowano Zaporę Porąbka na gruntach Porąbki oraz byłej wsi Międzybrodzie Kobiernickie. Od Zapory Wodnej Porąbka stokami Bujakowskiego Gronia prowadzą piesze szlaki turystyczne, między innymi: Zapora Porąbka – Zasolnica – Bujakowski Groń – Hrobacza Łąka – Groniczki – Gaiki – Czupel – Bielsko-Biała. Na stokach Bujakowskiego Gronia znajdują się ruiny średniowiecznego zamku Wołek, położone na lewym brzegu Soły w Kobiernicach.

Ciekawa jest historia powstania kościoła w Bujakowie. W tym miejscu, gdzie obecnie przy drodze postawiony jest krzyż, stał kiedyś Kościół, w którym do 1974 roku odprawiane były msze święte. Stary Kościół usytuowany był zbyt blisko ruchliwej trasy, nie można było go rozbudować, dlatego mieszkańcy Bujakowa starali się o zezwolenie na budowę nowego Kościoła. Otrzymali je pod warunkiem, że stara Świątynia zostanie rozebrana. Po wybudowaniu nowego Kościoła, w 1974 roku stary rozebrano, a na jego miejscu postawiono krzyż. Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Bujakowie konsekrowano w 1975 roku.